در وسط چهار ضلع مسجد گوهرشاد، ایوان‌های چهارگانه‌ای وجود دارد. بزرگ‌ترین ایوان، ایوان جنوبی و قبله و محراب مسجد است که بر فراز آن گنبد و گلدسته‌ها قرار گرفته است و به نام ایوان مقصوره معروف است. ارتفاع ایوان مقصوره بیش از ۴۲ متر می‌باشد.
در این ایوان، منبر بزرگ و قدیمی قرار دارد که از قدمت و نفاست حائز اهمیت می‌باشد این منبر نفیس از چوب گردو و گلابی با شیوه منبت کاری بدون به کار رفتن میخ و یا هر فلز دیگر ساخته شده است. منبر فوق چهارده پله دارد و در میان مردم به منبر صاحب الزمان معروف است. سازنده آن از ذکر نام خود خودداری کرده و حتی تاریخ ساخت آن را نیز بیان نکرده و اما به نظر کارشناسان زمان ساخت آن به ۳۰۰ سال قبل برمی‌گردد، این ایوان در عصر حکومت فتحعلی شاه قاجار و به در دایره المعارف بناهای تاریخی ایران آمده که سازنده این اثر، استاد محمد نجار خراسانی منبت کار عصر قاجاریه می‌باشد. زیبایی، قدمت و نفیس بودن منبر معروف به «منبر صاحب الزمان (عج)» به کنار، چیزی که این روزها نظر هنرمندان را به خود جلب کرده این است که چطور در ساختن چنین منبر با شکوهی حتی از یک تکه آهن یا میخ استفاده نشده است.
این اثر همواره به عنوان یکی از شاهکارهای صنعت نجاری یاد می شود.
منبر صاحب الزمان(عج) ۷/۵ متر طول دارد و تعداد پله های آن ۱۴عدد است. هر یک از قسمت های منبر هم به شکل مشبک و منبت کاری شده است.
در پیشانی سه در عرشه عبارت «الخطبه و عیدالمومنین» به شکل منبت کاری شده به چشم می خورد.
منبر همچنان سالم و استوار است و به دقت از آن نگهداری می شود تا به حال دو مرتبه در سال های ۱۳۲۰و ۱۳۲۵ شمسی تعمیرهایی روی آن انجام شده که بار آخر استاد گلپایگانی پنج سال از عمرشان را صرف بهبود تخریب های جزئی آن کردند.
